Стојановиќ: Ракометарите со макотрпна работа покажаа дека Македонија има иднина!
Многумина и од „неракометната“ јавност проговорија за младите ракометари овие денови, само затоа што нивниот успех го проби прагот на општото внимание. Добиваа честитки, комплименти за деветтото место меѓу 32 репрезентации од светот, остварено со пет победи и два пораза. Демонстрираа квалитет, карактер и стабилност, уверувајќи дека и во Македонија може да постои рецепт за правилен развој на талентираните генерации.
„Сакам да им заблагодарам на сите кои беа со нас и ни пружија поддршка и тоа како е важно за овие деца да имаат една позитивна енергија, мислам дека тоа го заслужија и дека честитките се во право време и на право место. Рецептот е една макотрпна работа, посветеност и желба за успех. Овие деца се сите заслужни. Ова е генерација која се развиваше во ковид-време. Сите тие тренирале во повеќе клубови, работеле со повеќе тренери, па заслугата оди за сите. Можеби Раде е во вистинското време, на вистинско место, но заслужни се сите“, истакна скромно селекторот Стојановиќ.
Некогашниот репрезентативен лев бек направи забележителен премин од теренот - на столчињата покрај него, досега главно како клупски предводник, но од минатото лето стави прв пердув во капата на талентираната генерција родена 2004 година. Вели дека посветената работа се исплати и се надева дека ова нема да биде само моментен успех, туку еден покоренит процес, кој ќе придонесе за постабилна иднина за машката репрезентација на Македонија.
„Во краток период, во неполна година, од периодот лани кога учествувавме на две квалификациски првенства, со моите помошници Бранко (Ангеловски) и Наум (Танески) наметнавме еден нов стил на игра, еден друг менталитет, за да знаат момците дека можат да се носат со секого, дека само ние самите можеме да се победиме. Потоа, борбеност до крај и не си стававме никаков притисок. Притисокот и очекувањата лошо влијаат на нас. Ако ставиме некоја цел, тоа нѐ тера дека нешто мораме да направиме или освоиме. Не, ние се стремевме на секој натпревар на победа, а потајно верувавме дека можеме да го поминеме првиот круг. Само со една ваква работа и професионалност се постигнува резултат, а момците беа вистински професионалци. Знаеја зошто сме на првенството и знаеја дека можеа и мислам дека покажавме дека Македонија има иднина“, вели Стојановиќ.
Загубивме „чисто“ само со Данска, а поразот од Норвешка нијанси го делеа од некаков друг епилог. Славевме над Црна Гора, Грузија, Австрија, Унгарија и над Чешка со манир на скандинавска или „западна“ репрезентација која гази и не простува 60 минути. Така што ова СП во Хрватска имаше и поводи за гордост и причини за ново засукување на ракавите.
„Горд сум на нивото кое го одигравме. Во период од девет дена одигравме седум натпревари на високо ниво. На последните два, со Унгарија и со Чешка ние ги згазивме од 50. до 60. минута и тоа треба да ни биде пример за понатаму, една борбена и хомогена игра и кон тоа да се стремиме“, прокоментира Стојановиќ.
Напредокот во однос на минатогодишниот триумф на ЕХФ-шампионатот во Рига е неспорен, но прашањето е што треба да се преземе и како да се работи во оваа чувствителна возраст за тој напредок да продолжи и до Европското првенство У-20, идното лето, на кое Македонија исто така има пласман. Многу пати во нашето кратко и кревко репрезентативно минато сме наишле на непознат, долг и тешко совладлив мост од младински во сениорски ракомет, па убаво би било оваа генерација да го користи разгазениот пат, за попродуктивен развој.
„Потребно е оваа сезона сите да играат. Минатата сезона имавме среќа што сите играа по клубовите и тоа е еден голем плус. Тие се во возраст во која само преку натпревари го добиваат потребното искуство. Ако и оваа сезона сите имаат минутажа, играат, тогаш можеме да се надеваме на уште еден добар резултат. На тоа ЕП, првите 12 екипи ќе добијат автоматски пласман на наредните СП и ЕП, така што тоа треба да ни биде првата цел, а потоа зависно од фондот на играчи, да се надеваме и на нешто повеќе“, најавува селекторот.